उत्किर _utkira

उत्किर a. [कॄ-कर्तरि श] Carrying or bearing away, wafting, scattering upwards (at the end of comp.); पुष्परेणूत्किरैः R.1.38; निनाय सात्यन्तहिमोत्किरानिलाः Ku. 5.26;6.5.